In Aria volgen we mezzospraan Sara, een mid-career die haar zangcarrière nieuw leven wil inblazen nadat ze borstkanker heeft overwonnen. Ze doet een gooi naar haar droomrol: Orpheus in Orfeo ed Euridice van Christoph Willibald Gluck. Die krijgt ze niet, maar ze leert na de auditie de wereldberoemde zwarte zanger Richard Brown kennen, die haar uitnodigt om bij hem privélessen te nemen. Het blijft niet bij onderricht en al gauw ontdekt ze ook zijn privévertrekken. Met zijn tips en tedere liefde stuwt hij haar tot grote hoogten.

Maar in de hyperconcurrentiële wereld die het muziektheater is, krijgt Sara af te rekenen met de samenzwering van een concullega die haar succes benijdt en met een gedumpte diva die haar het geluk niet gunt. Brown wordt dan weer geconfronteerd met racisme en krijgt ook nog eens de dood van zijn probleemdochter te verwerken. Dat breekt hem. Hij verbreekt elk contact met Sara. Wanneer hij in het ziekenhuis belandt en aan de beademing vecht voor zijn leven, kruipt Sara in de rol die ze altijd zo graag had gespeeld. Ze zoekt hem op en als een Orpheus wekt ze hem uit de doden. En net zoals in Glucks opera - en dus anders dan in de mythe - verenigt Amore hen en kunnen ze samen uit hun duistere dal kruipen. Doek.

Grote gevoelens

Passionele liefde, overspel, verraad, pesterijen, chantage, wraak, verslaving en een overdosis, discriminatie, levensbedreigende ziektes - het zijn wel erg veel heftige situaties en grote gevoelens die de personages in dit boek te verduren krijgen, maar waar ze zich niettemin doorheen slaan dankzij de kracht van de ware liefde. Het lijkt wel opera. Ook de meeste libretti vertellen een sensationeel en sentimenteel, maar vaak erg dun verhaal. Dat wordt dan wel ruimschoots gecompenseerd door de geniale muziek en vaak ook door de hedendaagse interpretatie die de enscenering daaraan toevoegt. In Aria niets van dat alles.

Ondanks de opzichtige pogingen (flashbacks waarin het verleden met het heden wordt verknoopt, ingelaste briefpassages, subplots die evenwel niets bijdragen) is er geen sprake van een ingenieuze romancompositie. Veel scènes zijn te uitgesponnen, de talloze weetjes uit de muziekwereld zijn overbodig en komen over als het nodeloos etaleren van kennis. De personages zijn stereotiep tot in hun naam toe: de Belgische zangeres heet Van Brussel, de ster van kleur Brown. Uiteraard keren ook nog eens de rollen, want lijkt zij kwetsbaar en hij onverstoorbaar, dan blijkt het uiteindelijk natuurlijk net omgekeerd te zijn. En we krijgen al helemaal geen verrassende invulling van de klassieke mythe.

In Aria is opera niet meer dan een decor voor een goedkope liefdesstory en blijft helaas enkel de ongeloofwaardige soapopera-achtige plot over. Je voelt op elke bladzijde de fascinatie van wie enkel ziet wat er op de bühne gebeurt voor wat er zich achter de schermen afspeelt, maar dat resulteert in een behoorlijk clichématig fantasma.

Borgerhoff & Lamberigts, 240 blz., € 22,99.

Verberg tekst

Een meeslepende roman over passie, wraak en genade in de operawereld. Na een zware ziekte probeert mezzosopraan Sara haar plaats in de operawereld terug te winnen. Wanneer ze in Venetië auditie doet voor Orphée en Eurydice, grijpt ze net naast haar droomrol. Maar ze ontmoet ook de wereldberoemde zanger Richard Brown, met wie ze een even kunstzinnige als zinnelijke weg bewandelt. Hun relatie wordt bemoeilijkt door Richards terughoudendheid, en ook de terugkeer van Sara's ex-geliefde en de tussenkomst van een rivale gooien roet in het eten. Net als voor de mythische Orpheus lijkt de liefde voor Sara onbereikbaar te zijn. Is ook Sara gedoemd om de wereld alleen te trotseren, of vindt zij wel een uitweg? Vlot, zeer toegankelijk en met gevoel voor melodrama geschreven. Sylvia Broeckaert studeerde musicologie en daarna zang, o.m. aan de Scola Cantorum Basiliensis. Ze was korte tijd actief als zangeres in de wereld van de oude muziek.